கே.பி.- சில கேள்விகள்

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் தலைவராகத் தன்னை அறிவித்துக் கொண்ட கே.பி என்கிற செல்வராசா பத்மநாதனை ஆசிய நாடு ஒன்றில் வைத்துக் கைது செய்யப்பட்டு விட்டதாக இலங்கை அரசும், அவரை இலங்கை அரசு கடத்தி விட்டதாக தமிழ் உணர்வாளர்களும் செய்தி வெளியிட்டிருக்கின்றன. தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் தொடங்கப்பட்டு வளர்ந்த வரலாற்றை நான் படித்தே அறிந்திருக்கிறேன். ரத்தத்தல் எழுதப்பட்ட அந்த சரித்திரத்தின் வயதைவிட என் வயது குறைவு. இந்தப் பிரச்சினை பற்றி என்னுடைய வலைப்பதிவில் எழுதுவது தமிழ் உணர்வாளர்களின் உணர்வுகளைக் கொச்சைப் படுத்திவிடும் என்று என்னுள்ளே ஒரு குற்ற உணர்வு தடுத்ததால், இத்தனை காலமும் என்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டேன். ஆனால் இந்தத் தமிழ் உணர்வாளர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்வோரின் கூத்தை என்னால் பொறுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. அதன் விளைவு இந்தப் பதிவு.

ஏலவே ஒரு பதிவில் சொன்னது போல, எனக்குத் தெரிந்த புலிகள் இயக்கத்தினர் கட்டுக்கோப்பானவர்கள். கடுமையான பயிற்சிகள் வழங்கப்பட்டு நெறிப்படுத்தப் பட்டவர்கள். 1996ம் ஆண்டுக்கு முன் கல்லுக்குள் ஈரமாக அவர்களது பயிற்சி முகாம்களைச் சுற்றியிருந்த குடி மனைகளில் இருந்த பெரியவர்கள் அவர்களின் அம்மா, அப்பா, பாட்டன், பாட்டி, மாமன், மாமி. சின்னப் பிள்ளைகள் தம்பிகளும் தங்கைகளும். நான் இங்கே சொல்லிக் கொண்டிருப்பது அடிமட்ட சிப்பாய்கள் பற்றி. போரில் இத்தனை புலிகள் மாண்டார்கள் என்ற செய்திகள் பல தமிழ் மக்களின் உணர்வுகளைக் கீறிக் காயப்படுத்த 1996க்கு முன் அவர்களுக்கும் எங்களுக்கும் இடையில் நிலவிய அந்த இனம் புரியாத பாசம் காரணமாக இருந்திருக்கலாம். அதனால் விடுதலைப் புலிகளின் தோல்வியை எம்மால் சகித்துக் கொள்ள முடியாமல் போயிருக்கலாம். அதற்காக தமிழினம் சிந்திக்கும் திறணை இழந்து விடுவதா?

ஐயா, செல்வராசா பத்மநாதன், அல்லது குமரன் பத்மநாதன் என்கிற பெயரை சத்தியமாக சென்ற ஆண்டுதான் கேள்விப்பட்டேன். என் வயதொத்த அத்தனை பேரும் அப்போதுதான் கேள்விப்பட்டிருப்பார்கள். வரலாற்றில் ஊறியவர்களுக்குக் கூட அவரது பெயர் ஓரளவே பரிச்சயமாக இருந்தது. திடீரென தமிழீழ போராட்டக் களத்தில் கே.பி முன்னிலைப் படுத்தப்பட்டது போலவே ஒரு தோற்றம். களத்தில் அவர்கள் போராட, களமுனைக்கும் வெளியுலகத்துக்கும் இடையிலான செய்திப் பரிமாற்றத்தில் கே.பி. தான் முக்கிய பங்காற்றினார். புலிகளின் முக்கியஸ்தர்கள் பற்றிய செய்திகளை உலகிற்கு அறிவித்தார். ஆனால், சாட்சியில்லாத ஒரு ராத்திரியின்பின் கே.பி. யின் நடவடிக்கைகளில் இருந்த மர்மத்தை, தமிழ் உணர்வாளர்களின் நடவடிக்கைகளில் இருந்த மர்மம் மழுங்கடித்து விட்டது.

காட்சி-1

'பிரபாகரனைக் கொன்று விட்டோம். இதோ அவரது உடல்' என்று இலங்கை அரசாங்கம் அறிவித்த போது, இங்கே சாப்பிட மறந்து இருந்தவர்களை நான் கண்டிருக்கிறேன். தமிழ் இனமே சோகத்தில் இருக்க, ‘தலைவர் நலமாக இருக்கிறார்' என்றார் கே.பி. 'கே.பி.யே சொல்லிட்டார். இலங்கை அரசின் பொய் முகம் கிழிந்தது' என்று பத்திரிகை, வானொலி, தொலைக் காட்சி, பதிவுலகம், ஏன் ஃபேஸ் புக்கில் கூட தமிழ் உணர்வாளர்கள் மக்களுக்கு ஆறுதல் சொல்லும் தொனியில் அறிக்கைகளை விட்டார்கள். அப்போ கே.பி. தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் சர்வதேச வலையமைப்புக்குப் பொறுப்பானவர் எனப்பட்டார்.

காட்சி-2

சில நாட்களின் பின் ‘பிரபாகரன் மே-18 நடந்த போரில் வீரச்சாவு எய்திவிட்டார்' என்ற வசனம் அடங்கலாக கே.பி. யின் அடுத்த அறிக்கை வெளியானது. 'ஐயகோ, கே.பி. என்ற கடத்தல்காரன் இலங்கை அரசிடமும், இந்திய உளவு அமைப்பான ‘ரா' விடமும் விலை போய்விட்டான். மக்களே, அவனது அறிக்கையை நம்பாதீர்கள்' என்று கே.பி. யின் முதல் அறிக்கையின்போது அவரைப் புகழ்ந்த, அதை ஆதாரமாக வைத்து மக்களுக்கு ஆறுதல் சொல்கிறேன் பேர்வழி என்கிற பெயரில் அறிக்கை விட்ட அத்தனை தமிழின உணர்வாளர்களும் கரணம் அடித்தார்கள். இந்த நிகழ்வுகளைத் தொடர்ந்து அவதானிப்பவராய் நீங்கள் இருந்தால் இந்த so called தமிழ் உணர்வாளர்களை உங்களால் அடையாளம் காணமுடியும். இந்த இரண்டாவது காட்சி முடிந்தபோது கே.பி. ஒரு துரோகி.

காட்சி-3

புலிகளின் முத்திரை பொறித்த ஒரு அறிக்கை வெளிவருகிறது. இனிமேல் கே.பி. தான் எம் தலைவர் என்று சொல்கிறது அந்த அறிக்கை. கே.பி. யும் அதை உறுதி செய்கிறார் ஒரு பேட்டியில். சென்ற காட்சியில் அவரைத் துரோகி என்றவர்களுக்கு மூஞ்சியில் கரிதானே? இல்லவே இல்லை. விழுந்தாலும் மீசையில் மண் ஒட்டவில்லை என்ற மாதிரி கே.பி.யை கொண்டாடினார்கள். இப்போது அவர் கைது செய்யப்பட்ட போது இந்தத் தமிழ் உணர்வாளர்கள் ஊடகத்தில் அதைக் கைது என்று சொல்லாமல் கடத்தல் என்று சொல்கிறார்கள் (இத்தனைக்கும் கே.பி. மீது இண்டர்போலின் பிடியாணை இருக்கிறது).

இப்போ இந்த அற்புதமான தமிழ் உணர்வாளர்களிடம் என்னுடைய கேள்வி இதுதான். இன்றைய நிலைப்பாட்டின் படி, கிட்டத்தட்ட தேசியத் தலைவருக்கு நிகராக கே.பி.யைப் புகழ்கிறீர்கள். அதனால் அந்தத் தலைவன் கொச்சைப்படுத்தப் படுகிறான் என்ற உணர்வே இல்லாமல். நாளைக்கே உங்களுடைய நம்பிக்கைகள், புரிதல்களுக்கு ஒவ்வாமல் கே.பி. யிடமிருந்து ஒரு அறிக்கை வந்தால் மறுபடியும் கே.பி. உங்கள் பார்வையில் ஒரு துரோகி. சரிதானே? அப்படி என்றால் உங்களின் உண்மையான நிலைப்பாடு என்ன? கட்டியெழுப்பப்பட்ட இந்தக் கனவின் நிலைப்பாடு என்ன. தேசியத் தலைவர் தனக்குப் பிறகான தலைமையை வளர்த்தெடுக்கவில்லை என்று ஒரு குற்றச்சாட்டு அவர்மீது இருந்தது. அப்போது அதை முட்டாள்தனம் என்று ஒதுக்கினோம். இப்போது நொடிக்கொருமுறை 'தமிழ் உணர்வு' மாறும் கேவலத்தைப் பார்க்கும்போது, அது உண்மைதான் என்று நெஞ்சில் ஒரு வலி காட்டிக் கொடுக்கிறது.

என்னுடைய நிலைப்பாடு இதுதான். என்னுடன் இந்த விஷயம் பற்றி வாய்வழியாக உரையாடியவர்களுக்கு இதை நான் எப்போதோ சொல்லியிருக்கிறேன். அதையே இங்கேயும் சொல்கிறேன். கே.பி. தான் எங்கள் அடுத்த தலைவர் என்று கை காட்ட ஒரே ஒருவருக்குத் தான் உரிமை உண்டு. அவரைப் பற்றிய பல விஷயங்களே புரியாத புதிராகிவிட்டன. அப்படி புதிராக முன் அவர் யாரையும் எங்கள் அடுத்த தலைவராகக் கை காட்டவில்லை. ஆகவே, கே.பி என்கிற, குமரன் பத்மநாதன் என்கிற செல்வராசா பத்மநாதனைப் பற்றி எனக்கு எந்தவிதமான அபிப்பிராயமும் இல்லை. பச்சோந்திகள் போல் நிறம் மாறும் ‘தமிழ் உணர்வாளர்கள்' சொல்வதால் மட்டும் அவர் தலைவனாக ஆகிவிட முடியாது.

டிஸ்கி: இது என்னுடைய தனிப்பட்ட கருத்து மட்டுமே. நிச்சயமாகப் பலரைக் காயப்படுத்தும். நான் மன்னிப்புக் கேட்கப் போவதில்லை. இந்தப் பதிவால் காயப்படுபவர்களில் ஒருவராவது சிந்தித்தால் போதும்.

பி.கு: நான் ஒன்றும் பெரிய அரசியல் விமர்சகன் அல்ல. மிகச் சாதாரணமான ஒரு பதிவன், ஒரு குடிமகன். இந்தச் சாதாரணமானவனின் குமுறல்தான் இது. So called தமிழ் உணர்வாளர்கள் இப்போது என்மீது பாய்வார்கள். அது பற்றி நான் கவலைப்படப் போவதில்லை. ஒரு நிலைப்பாட்டில் நிலையாக இருக்கமுடியாத இவர்களைப் பற்றி நான் எதுவும் சொல்வதற்கில்லை.