மெல்லத் தமிழ் இனிச் சாகும்

சமீபத்தில் என் அக்கா வீட்டின் நிலவறையை ஒதுக்கும் போது ஒரு பாரதியார் கவிதைப்புத்தகம் ஒன்று கிடைத்தது. கொஞ்சநாள் வேறு வேலை எதுவும் இல்லையா, எடுத்து வாசித்தேன். ஒரு கவிதை என்னை ஈர்த்தது. இன்றைக்குத் தமிழ் வளர்க்கப் பாடுபடும் அத்தனை தமிழ் குடிதாங்கிகள், தமிழன்னையின் மானம் காப்போர், மேடைகளில் புலம்பும் வாய்ச்சொல் வீரர் எல்லாரும் பயன்படுத்தும் அந்த புகழ்பெற்ற வாசகம் அடங்கிய கவிதை இதுதான்.

ஆதிசிவன் பெற்று விட்டான் - என்னை
ஆரிய மைந்தன் அகத்தியன் என்றோர்
வேதியன் கண்டு மகிழ்ந்தே - நிறை
மேவும் இலக்கணஞ் செய்து கொடுத்தான். (1)

மூன்று குலத் தமிழ் மன்னர் - என்னை
மூண்டநல் லன்போடு நித்தம் வளர்த்தார்;
ஆன்ற மொழிகளி னுள்ளே - உயர்
ஆரியத் திற்கு நிகரென வாழ்ந்தேன். (2)

கள்ளையும் தீயையும் சேர்த்து- நல்ல
காற்றையும் வான் வெளியையும் சேர்த்துத்
தெள்ளு தமிழ்ப்புல வோர்கள் - பல
தீஞ்சுவைக் காவியம் செய்து கொடுத்தார். (3)

சாத்திரங் கள்பல தந்தார் - இந்தத்
தரணி யெங்கும் புகழ்ந்திட வாழ்ந்தேன்
நேத்திரங் கெட்டவன் காலன் - தன்முன்
நேர்ந்த தனைத்தும் துடைத்து முடிப்பான். (4)

நன்றென்றுந் தீதென்றும் பாரான் - முன்
நாடும் பொருள்கள் அனைத்தையும் வாரிச்
சென்றிடுங் காட்டுவெள் ளம்போல் - வையச்
சேர்க்கை யனைத்தையும் கொன்று நடப்பான். (5)

கன்னிப் பருவத்தில் அந்நாள் - என்றன்
காதில் விழுந்த திசைமொழி யெல்லாம்
என்னென்ன வோபெயருண்டு - பின்னர்
யாவும் அழிவுற் றிருந்தன கண்டீர். (6)

தந்தை அருள்வலி யாலும் - முன்பு
சான்ற புலவர் தவவலி யாலும்
இந்தக் கணமட்டும் காலன் - என்னை
ஏறிட்டுப் பார்க்கவும் அஞ்சியிருந்தான் (7)

இன்றொரு சொல்லினைக் கேட்டேன் - இனி
ஏது செய்வேன்? என தாருயிர் மக்காள்!
கொன்றிடல் போலொரு வார்த்தை - இங்கு
கூறத் தகாதவன் கூறினன் கண்டீர் (8)

'புத்தம் புதிய கலைகள் - பஞ்ச
பூதச் செயல்களின் நுட்பங்கள் கூறும்;
மெத்த வளருது மேற்கே - அந்த
மேன்மைக் கலைகள் தமிழினில் இல்லை (9)

சொல்லவும் கூடுவதில்லை - அவை
சொல்லுந் திறமை தமிழ்மொழிக் கில்லை
மெல்லத் தமிழினிச் சாகும் - அந்த
மேற்கு மொழிகள் புவிமிசை யோங்கும்' (10)

என்றந்தப் பேதை உரைத்தான் - ஆ!
இந்த வசையெனக் கெய்திடலாமோ?
சென்றிடு வீர் எட்டுத் திக்கும் - கலைச்
செல்வங்கள் யாவுங்கொணர்ந்திங்கு சேர்ப்பீர்! (11)

தந்தை அருள் வலியாலும் - இன்று
சார்ந்த புலவர் தவ வலியாலும்
இந்தப் பெரும்பழி தீரும் - புகழ்
ஏறிப் புவிமிசை என்றும் இருப்பேன். (12)

அடப் பாவிகளா...சற்றே கூர்ந்து கவனியுங்கள். திரும்பத் திரும்ப வாசியுங்கள். தமிழ் அழியும், மற்ற மொழிகளும் கலாசாரங்களும் அதை அழிக்கும் என்றா பாடினான் அவன்? 48 வரிப்பாடலில் இந்த ஒரு வரியை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு பாடலின் நோக்கத்தையே கிட்டத்தட்ட 88 வருடங்களாக (பாரதி செத்தது செப்டெம்பர் 11, 1921) மானபங்கப்படுத்தி வருகிறோம். அவன் சொன்ன கருத்தைத் திரித்து உண்மையிலேயே தமிழைக் கொன்று வருகிறோம். பாரதியாவது தமிழ் சாகும் என்று புலம்புவதாவது என்ற சந்தேகத்தைத் தீர்த்த அந்தப் புத்தகத்தை வெளியிட்ட வானதி பதிப்பகத்துக்கு நன்றிகள் கோடி. ஆகவே மக்களே “ 'மெல்லத்தமிழ் இனி சாகும்' என மகாகவி பாடினானே... அது போல தமிழ் அழிகிறதே” அப்பிடி இப்பிடி எவனாவது ஆரம்பிச்சா.... கல்லெடுத்து அடிங்க.. சரியா